Blikstjinder

Donderdagavond acht uur. Ik zet de afwasmachine aan en plof neer op de bank. Kijk tv en voel me chill. Opeens hoor ik een vreemd geluid. Loop naar de keuken en besef dat het niet mijn afwasmachine is. Ik spits mijn oren en werp een blik in de bijkeuken. Open de deur naar de badkamer en zie allemaal stoom. Er spuit heet water vanonder de wastafel mijn kleinste kamertje in. Alles op scherp. Terug in de keuken zet ik de afwasmachine uit. Is er een leiding gesprongen? Nog steeds spuit het water alle kanten op. Door de stoom kan ik niet goed zien waar het precies vandaan komt. De hoofdkraan! Ik besef dat ik als de bliksem de hoofdkraan dicht moet draaien. Als een kip zonder kop sprint ik naar de hal en open het luik. Ik dacht toch echt dat hier de hoofdkraan zat. Helaas, geen kraan te zien. Nu raak ik toch lichtelijk in paniek. In gedachten ben ik al op zoek naar mijn duikbril. De buren! Op mijn sokken spurt ik naar buiten en bel bij de buurvrouw aan. Er brand licht maar niemand doet op...

Corona heeft inmiddels een flinke impact op ons en op onze maatschappij. Veel ondernemers zitten in zwaar weer en banen staan op de tocht. Intens verdrietig en ingrijpend voor iedereen. De onzekerheid die dit met zich meebrengt gun ik niemand. Toch denk ik dat we iets kunnen leren van deze tijd. We waren een beetje dom met z’n allen. We kochten spullen die we helemaal niet nodig hadden. We vervangen spullen die nog prima zijn en gooien spullen weg waar we nog best iemand mee blij hadden kunnen maken. We zijn daarnaast kanjers in het opruimen van spullen om plek te maken voor andere spullen, waardoor we vergeten dat we ze hadden. Dus kopen we gewoon iets nieuws. We zijn makkelijk beïnvloedbaar en we laten ons makkelijk verleiden. Maar hé, als mens zijn we gevoelig. We zijn gevoelig voor wat we zien. Bij buren, vrienden, in winkels, op traditionele en moderne media kanalen. En we zijn snotverwende hebberige wezens. Althans velen van ons. Marketingprofessionals zijn briljant. Briljant...

“Ga je nog wat leuks doen dit weekend?” vraagt een vriendin op de app. “Nog geen plannen” antwoord ik terug. Getsiederrie, ik begin me zo langzamerhand echt te vervelen. Terwijl ik me normaal eigenlijk nooit verveel. Omdat ik een kei ben in leuke dingen doen. Terrasje hier, filmpje daar....tot Corona om de hoek kwam kijken. En nu? Als ik wil, loop ik de hele dag in mijn badjas. Niemand die het merkt. Jaren geleden, of eigenlijk een kwart eeuw geleden, deed ik met vrienden vaak een spelletje. Een heel simpel spelletje. Zaten we ergens in de kroeg of zo dan gingen we 'Vip' spotten. Wie het eerst de lookalike van een beroemd iemand zag stak z'n vinger op en dan ging de rest raden. Zo heb ik Richard Gere al eens op het strand gezien. Hij had een opvallend kleine zwembroek aan en zat naast een ontzettend lelijk wijf.   Vooral in deze tijd is het een kunst om van niets iets leuks te maken. Geloof het of niet; ik ben aan het macrameeën geslagen, haak me een ongeluk en ki...

Koningsdag! Ik kijk er altijd naar uit. Om in de stemming te komen kaan ik rond een uur of tien mijn eerste oranje tompouce naar binnen. Ondertussen zet ik de tv aan. Even een blik werpen op onze Koninklijke familie. Het wc-pot werpen of volksdansen boeit me niet. Ik MOET zien hoe fraai onze vorstelijke dames opgesmukt zijn. Héérlijk! Vervolgens is het mijn missie om op de vrijmarkt op zoek te gaan naar iets lolligs voor precies één euro. Het is al jaren een traditie om samen met mijn vrienden te wedijveren om het gekste item wat we kunnen scoren. Ik heb inmiddels een hele verzameling!   Rond een uur of drie ontmoeten we elkaar en kiezen we een winnaar. De één komt de kroeg binnen gehobbeld met een oranje pruik, de ander met een schort met grote tieten en de ander met een maffe buikspreekpop. Soms heel plat, maar je snapt dat het onder het genot van een paar biertjes hilarisch kan zijn. Vorig jaar wist ik een paar fantastische oren op de kop te tikken. Micky Mouse zou er ...

Als je mij een jaar geleden had gevraagd om afstand te nemen en je niet aan te raken. Had ik mijn armen om je heen geslagen en gezegd dat je dat niet kunt maken. Als je mij een jaar geleden had verzocht om binnen te blijven had ik het niet gepikt.  Ik had gesmeekt tot mijn jas van de kapstok en mijn veters gestrikt.                     Als je had uitgelegd dat vanzelfsprekendheden zouden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Was ik ontredderd en uit het veld geslagen omdat ik niet anders kon.     Als je een jaar geleden een pandemie had voorspeld.   Had ik gedacht dat het over een film ging en jij was mijn held. Als ik droom over morgen valt het doek omlaag,     open ik mijn ogen en is het weer vandaag.