Kapot

Donderdagavond acht uur. Ik zet de afwasmachine aan en plof neer op de bank. Kijk tv en voel me chill. Opeens hoor ik een vreemd geluid. Loop naar de keuken en besef dat het niet mijn afwasmachine is. Ik spits mijn oren en werp een blik in de bijkeuken. Open de deur naar de badkamer en zie allemaal stoom. Er spuit heet water vanonder de wastafel mijn kleinste kamertje in. Alles op scherp. Terug in de keuken zet ik de afwasmachine uit. Is er een leiding gesprongen? Nog steeds spuit het water alle kanten op. Door de stoom kan ik niet goed zien waar het precies vandaan komt.

De hoofdkraan! Ik besef dat ik als de bliksem de hoofdkraan dicht moet draaien. Als een kip zonder kop sprint ik naar de hal en open het luik. Ik dacht toch echt dat hier de hoofdkraan zat. Helaas, geen kraan te zien. Nu raak ik toch lichtelijk in paniek. In gedachten ben ik al op zoek naar mijn duikbril.

De buren! Op mijn sokken spurt ik naar buiten en bel bij de buurvrouw aan. Er brand licht maar niemand doet open. Andere buren! Ook daar bel ik aan. Niks nada noppes.

De buurtapp! Onhandig tik ik ‘Help’ en iets over hoge nood en water. Of iemand even kan helpen? Twee tellen later komt mijn reddende engel. Buurtman Bert schiet naar binnen en duikt met zijn krullen het luik in, in de hal. "Daar zit je hoofdkraan, 't is geen kraan maar een hendeltje", zegt hij met een glimlach. "Maar verder ben ik niet technisch, dus veel heb je niet aan me.” Opgelucht zeg ik dat ik oké ben en de loodgieter ga bellen. Dweil de vloer en breng de natte baddoeken naar de wasmachine. Blij dat alles weer in orde is, maar ik ben kapot.

Ik centrifugeer de natte zooi en stop ze in mijn droger. Twee tellen later hoor ik een knal. Het zal toch niet waar zijn? De ouwe draaidoos maakte er al tijden een potje van. En ja hoor, ook hij geeft de pijp aan Maarten. Pas de volgende ochtend besef ik dat ik geluk heb gehad. Geluk dat het niet midden in de nacht gebeurde, maar ook geluk omdat Bert zo snel kwam helpen. Pech komt vaak in groepsverband. Twee dagen later heeft ook mijn koffiezetapparaat het lef er de brui aan te geven. De Wet van Murphy maakt z’n beloftes waar. 

Het zit in de tijd. Niet alleen mensen gaan protesteren maar ook machines. Ik snap dat wel, ik zou het ook niet fijn vinden om de hele dag pottenkijkers om me heen te hebben. Jarenlang konden ze fijn hun werk doen terwijl wij de deur uit waren. En nu zitten we door Corona op elkaars lip. Eerst maar even een nieuw koffiezetapparaat bestellen want de thee komt zo langzamerhand mijn neus uit. Ik snak naar een kop koffie. En echt, ik ben kapot!