Leuke dingen doen

-
“Ga je nog wat leuks doen dit weekend?” vraagt een vriendin op de app. “Nog geen plannen” antwoord ik terug. Getsiederrie, ik begin me zo langzamerhand echt te vervelen. Terwijl ik me normaal eigenlijk nooit verveel. Omdat ik een kei ben in leuke dingen doen. Terrasje hier, filmpje daar....tot Corona om de hoek kwam kijken. En nu? Als ik wil, loop ik de hele dag in mijn badjas. Niemand die het merkt.

Jaren geleden, of eigenlijk een kwart eeuw geleden, deed ik met vrienden vaak een spelletje. Een heel simpel spelletje. Zaten we ergens in de kroeg of zo dan gingen we 'Vip' spotten. Wie het eerst de lookalike van een beroemd iemand zag stak z'n vinger op en dan ging de rest raden. Zo heb ik Richard Gere al eens op het strand gezien. Hij had een opvallend kleine zwembroek aan en zat naast een ontzettend lelijk wijf.  

Vooral in deze tijd is het een kunst om van niets iets leuks te maken. Geloof het of niet; ik ben aan het macrameeën geslagen, haak me een ongeluk en kijk scheel van het lezen. Daarnaast wandel ik regelmatig. Afgelopen week ging ik met een vriendin naar een andere vriendin om een boswandeling te maken. Ik twijfelde nog of we in twee auto’s zouden moeten gaan, maar uiteindelijk stapte ik achterin haar bolide. We zaten kruislings. Ik zat helemaal verkrampt achterover in een soort van yoga stretchhouding om in dat piepkleine bakkie toch die anderhalve meter te halen. Voor de grap had zij een zwarte lap voor haar bakkes gedaan. Eenmaal gearriveerd en uitgestapt moest mijn lijf weer de juiste houding vinden. Beweging bood verlichting merkte ik opgelucht. Al wandelend bedacht ik een superstom simpel spelletje. Om de beurt gooiden we een stok in de lucht en de anderen moesten met gesloten ogen raden waar de stok neergekomen was. Passerende hondjes keken ons verbaasd en nog net niet meelijwekkend aan. “Tsja, het is nog een hele kunst om leuke dingen te doen tegenwoordig” riep ik ze toe. Maar geen hond die luisterde. Recalcitrant maakten we foto’s van hondendrollen en schreven op Social Media ‘Geen drol gedaan vandaag!’ Op de terugweg mijmerden we over vroeger. Hoe we op zondag 'uit rijden' gingen zonder bestemming. Hoe simpel het leven was en hoe tevreden de mensen waren. 

Ik hoop toch echt dat we binnenkort wat meer vrijheid krijgen. Tot die tijd lummel ik maar wat aan. Verzin ik maffe spelletjes om te kunnen lachen en knutsel ik nutteloze dingen. Ondertussen droom ik over Vips die ik wel echt heb gezien. Denk ik aan David Bowie die ik 25 jaar geleden in zijn badjas aan het ontbijt zag zitten. Ik bezocht een vriendin in Lausanne in Zwitserland en David was haar buurman. Zo te zien genoot hij met volle teugen van de afzondering en anonimiteit. Maar wie zal ’t zeggen, misschien verveelde hij zich ook wel te pletter en haakte of punnikte hij zich het schompes.



Populaire posts van deze blog

We waren een beetje dom

-
Afbeelding
Corona heeft inmiddels een flinke impact op ons en op onze maatschappij. Veel ondernemers zitten in zwaar weer en banen staan op de tocht. Intens verdrietig en ingrijpend voor iedereen. De onzekerheid die dit met zich meebrengt gun ik niemand. Toch denk ik dat we iets kunnen leren van deze tijd. We waren een beetje dom met z’n allen. We kochten spullen die we helemaal niet nodig hadden. We vervangen spullen die nog prima zijn en gooien spullen weg waar we nog best iemand mee blij hadden kunnen maken. We zijn daarnaast kanjers in het opruimen van spullen om plek te maken voor andere spullen, waardoor we vergeten dat we ze hadden. Dus kopen we gewoon iets nieuws. We zijn makkelijk beïnvloedbaar en we laten ons makkelijk verleiden. Maar hé, als mens zijn we gevoelig. We zijn gevoelig voor wat we zien. Bij buren, vrienden, in winkels, op traditionele en moderne media kanalen. En we zijn snotverwende hebberige wezens. Althans velen van ons. Marketingprofessionals zijn briljant. Briljant...
Meer lezen

Vrijheid

-
Afbeelding
April 2016. Ik was de lange winter zat en bracht wat tijd door op Bali. Het regenseizoen was bijna ten einde. Ik had een eenvoudige kamer geboekt in een twee sterren hotel midden in de rimboe. Ondanks de klamme warmte was het er prachtig. Je kon er de klok op gelijk zetten, rond drie uur 's middags trok de lucht dicht en kletterde de regen onafgebroken keihard naar beneden. Vanaf mijn veranda keek ik toe en snoof de vochtige lucht op. Benieuwd naar de avonturen die ik zou beleven.   Op een avond dronk ik bier met mijn buurman Jessop. Een knappe Amerikaan die woonde en werkte in Tokyo, waar het dragen van mondkapjes normaal was. We spraken over onze opvoeding, ons land en onze gewoonten. Hij vertelde hoe heerlijk het was om mij aan te kunnen kijken tijdens ons gesprek, iets wat in Japan niet gebruikelijk was. We waren oprecht geïnteresseerd in elkaars leven. Hij schaamde zich ervoor dat ene meneer bij Trump zich beschikbaar had gesteld als president.   Na het ontbijt bracht...
Meer lezen

Stoelgang

-
Afbeelding
Minimaal eenmaal per jaar geniet ik met mijn lieve zussen van een B&B weekendje ergens in Nederland. Dat zijn waardevolle momenten om heerlijk bij te kletsen en afstand te nemen van de alledaagse beslommeringen. Soms plannen we een combi met wellness, maar de zaterdag bombarderen wij standaard als ‘Zalige Zussen Shopdag’. Je kunt je voorstellen dat er op zo’n dag heel wat gekeuveld wordt. Maar, zo tussen de bedrijven door, doen wij het ook shoppend helemaal niet onverdienstelijk. Verschillend als we zijn; zowel in leeftijd als in kledingstijl, moet een ieder zo aan zijn trekken komen vinden wij. Dat is ook handig, want zo kun je bij tijd en wijlen even een break nemen, zeker wanneer je hakken draagt. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Toch is het niet alleen jippie de pippi, dat shoppen van ons. Ons ‘probleem’ is een beetje precair. Naarmate we ouder worden krijgen namelijk we steeds meer last van een moeizame stoelgang. Om precies te zijn in kledingwinkels. Oftewel...
Meer lezen