Bargemaster

-

Mensen die mij kennen weten het. Ik ben een boerendochter. Een trotse! Geboren en getogen in een klein Fries dorpje met zo’n 1700 inwoners. Een dorp waar iedereen elkaar kent maar helaas ook het dorp dat in het nieuws kwam vanwege een hartverscheurend drama. Het drama van Sietske H.

Terug naar vroeger. Ooit was ik niet zo blij met mijn afkomst. Hoewel mijn moeder een beeldige verschijning was, had vaderlief vooral tijd en aandacht voor de beesten. Eerst koeien later varkens en paarden. Moeders die in 2,5 jaar drie kinderen wierp had het stervensdruk zonder afwasmachine en hulp van haar wederhelft. Bovendien was er altijd aanloop van buren, vertegenwoordigers, familieleden en ander aangeschoten wild. Het warme hart van mijn moeder wilde voor iedereen zorgen. Nog steeds trouwens.

We woonden buiten het dorp. Naast school brachten we de meeste tijd door op en rond de boerderij. Ieder had zijn taak. Zo hielpen we mee in het huishouden en in onze enorme groentetuin. Die was zo groot dat je soms weken uitsluitend sperzieboontjes zat te pruimen. Het buitenleven was geweldig. Ik was net een jongen. Samen met mijn broer klom ik in bomen en sprong ik over slootjes. Hoewel mijn korte beentjes amper bij de koppeling konden komen, bestuurde ik tijdens het hooien regelmatig de roestige rode Cormick van mijn vader.

Op de middelbare school veranderde er iets. De komst van een (>14 jr) prachtig nakomertje zorgde voor een nieuwe dynamiek in ons gezin. Maar het in weer en wind naar school fietsen bracht weinig fleur in mijn inmiddels opstandige puberende leven. Dolblij was ik toen ik op mijn 16e eindelijk met mijn billen op een gemotoriseerd exemplaar kon springen. Ik snakte naar het - in mijn ogen- moderne vrijpostige leven in de grotere dorpen waar vriendinnen woonden. Wanneer men vroeg wat mijn vader deed voor de kost, zei ik nuffig "mijn vader is bargemaster''. Wist men veel dat hij varkenshouder was!

Ik denk nog vaak terug aan die tijd. Voor boeren is het leven er sindsdien niet leuker en vooral niet makkelijker op geworden. Schaalvergroting bracht enorme investeringen met zich mee en leidde tot nieuwe problemen. Wet- en regelgeving namen toe. Mijn vader is nu 82. Ik heb respect voor hem en voor al die boeren. Die knetterhard werk(t)en om het hoofd boven water te houden. Boeren met oprecht liefde voor hun vak. Tegenwoordig ben ik er trots op om te zeggen dat ik een boerendochter ben. Ook al voel ik mij een wereldburger en doe ik niets liever dan sushi eten en mooie reizen maken. Ik ben dol op het Friese platteland. Vooral als ik de geur van pas gemaaid gras ruik voel ik mij thuis. Ben ik weer even dat onschuldige famke op de stoep van mijn geboortehuis.


Populaire posts van deze blog

We waren een beetje dom

-
Afbeelding
Corona heeft inmiddels een flinke impact op ons en op onze maatschappij. Veel ondernemers zitten in zwaar weer en banen staan op de tocht. Intens verdrietig en ingrijpend voor iedereen. De onzekerheid die dit met zich meebrengt gun ik niemand. Toch denk ik dat we iets kunnen leren van deze tijd. We waren een beetje dom met z’n allen. We kochten spullen die we helemaal niet nodig hadden. We vervangen spullen die nog prima zijn en gooien spullen weg waar we nog best iemand mee blij hadden kunnen maken. We zijn daarnaast kanjers in het opruimen van spullen om plek te maken voor andere spullen, waardoor we vergeten dat we ze hadden. Dus kopen we gewoon iets nieuws. We zijn makkelijk beïnvloedbaar en we laten ons makkelijk verleiden. Maar hé, als mens zijn we gevoelig. We zijn gevoelig voor wat we zien. Bij buren, vrienden, in winkels, op traditionele en moderne media kanalen. En we zijn snotverwende hebberige wezens. Althans velen van ons. Marketingprofessionals zijn briljant. Briljant...
Meer lezen

Vrijheid

-
Afbeelding
April 2016. Ik was de lange winter zat en bracht wat tijd door op Bali. Het regenseizoen was bijna ten einde. Ik had een eenvoudige kamer geboekt in een twee sterren hotel midden in de rimboe. Ondanks de klamme warmte was het er prachtig. Je kon er de klok op gelijk zetten, rond drie uur 's middags trok de lucht dicht en kletterde de regen onafgebroken keihard naar beneden. Vanaf mijn veranda keek ik toe en snoof de vochtige lucht op. Benieuwd naar de avonturen die ik zou beleven.   Op een avond dronk ik bier met mijn buurman Jessop. Een knappe Amerikaan die woonde en werkte in Tokyo, waar het dragen van mondkapjes normaal was. We spraken over onze opvoeding, ons land en onze gewoonten. Hij vertelde hoe heerlijk het was om mij aan te kunnen kijken tijdens ons gesprek, iets wat in Japan niet gebruikelijk was. We waren oprecht geïnteresseerd in elkaars leven. Hij schaamde zich ervoor dat ene meneer bij Trump zich beschikbaar had gesteld als president.   Na het ontbijt bracht...
Meer lezen

Stoelgang

-
Afbeelding
Minimaal eenmaal per jaar geniet ik met mijn lieve zussen van een B&B weekendje ergens in Nederland. Dat zijn waardevolle momenten om heerlijk bij te kletsen en afstand te nemen van de alledaagse beslommeringen. Soms plannen we een combi met wellness, maar de zaterdag bombarderen wij standaard als ‘Zalige Zussen Shopdag’. Je kunt je voorstellen dat er op zo’n dag heel wat gekeuveld wordt. Maar, zo tussen de bedrijven door, doen wij het ook shoppend helemaal niet onverdienstelijk. Verschillend als we zijn; zowel in leeftijd als in kledingstijl, moet een ieder zo aan zijn trekken komen vinden wij. Dat is ook handig, want zo kun je bij tijd en wijlen even een break nemen, zeker wanneer je hakken draagt. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Toch is het niet alleen jippie de pippi, dat shoppen van ons. Ons ‘probleem’ is een beetje precair. Naarmate we ouder worden krijgen namelijk we steeds meer last van een moeizame stoelgang. Om precies te zijn in kledingwinkels. Oftewel...
Meer lezen